dinsdag 1 december 2009

De gravin uit Oostpruisen: Marion Dönhoff

Op woensdag 2 december biedt het eerste publieke Duitse televisienet ARD/Das Erste — tussen 23:30 uur en 00:15 uur in de nacht op donderdag 3 december — een portret van Marion Gräfin Dönhoff (1909-2002), die, vrijwel zonder uitzondering alle ingrijpende gebeurtenissen van de twintigste eeuw heeft meegemaakt.Ze behoorde in Oost-Pruisen tot een adellijke familie die zich verre heeft weten te houden van de nationaal-socialisten ondanks dat vrijwel alle addelijke jongemannen lid werden van de Reiter-SS. Na de oorlog heeft ze daarover in zogeheten talkshows en interviews verteld.
De grootste bekendheid nationaal en internationaal heeft ze weten te verwerven als journaliste die veel heeft gereisd en reportages daarover heeft gepubliceerd. Later werd ze hoofdredacteur en mede-uitgeefster van het opinieweekblad in krantvorm Die Zeit dat internationaal in hoog aanzien staat. Die functie heeft ervoor gezorgd dat ze door velen uit de wereld van uitgevers, redacties en journalisten tot ver daarbuiten wordt gezien als één der meest vooraanstaande naoorlogse Duitse publicisten.
Voor haar boek over mensen en geschiedenis van haar geboorteland, Oost-Pruisen, Namen die keiner mehr kennt, voor het eerst
verschenen in 1962 en later in onverkorte vorm als paperback-editie in de reeks dtv (Deutscher Taschenbuch Verlag) werd Marion Dönhoff op 17 oktober 1971 geëerd met de Friedenspreis des Deutschen Buchhandels, een onderscheiding die jaarlijks wordt uitgereikt in de Frankfurter Paulskirche, op de laatste dag van de Frankfurter Buchmesse.
Van haar hand verschenen, naast alles wat ze in de 'eigen krant' liet opnemen, een bundel met Berichte und Betrachtungen aus fünf Jahrzehnten onder de titel Weit ist der Weg nach Osten (1983, eveneens later als dtv-paperback, 1988), en in 1987 de bundel Der südafrikanische Teufelskreis — Reportagen aus drei Jahrzehnten (als dtv-paperback in 1989).
Alice Schwarzer, hoofdredacteur van het Duitse vrouwentijdschrift Emma heeft in 1996 de biografie Marion Dönhoff gepubliceerd, die in 2006 eveneens in paperback als Knaur Taschenbuch is uitgegeven.
____________
Afbeeldingen
1. Die Gräfin aan haar schrijftafel.
2. Op de dag van de uitreiking van de Friedenspreis des Deutschen Buchhandels, 17 oktober 1971.
3. Voorzijde van de dtv-editie van Namen die keiner mehr kennt.
4. Voorkant van de paperback-editie in de reeks Knaur Taschenbücher van de biografie over Marion Dönhoff door Alice Schwarzer.

maandag 4 mei 2009

Piratenpartij op drempel van Europees Parlement

Relatief grote toeloop
Nee, het gaat bij de Piratenpartij waarover hier wordt bericht, niet om politiek georganiseerde Somalische bandieten die tot de tanden en tot in het diepste midden van hun merg zijn be- en gewapend, maar om de Zweedse Piratenpartij. Die melding kwam van de Duitse Nachrichtenagentur dpa. De partij in kwestie is met haar eis om films en muziek uit het internet vrij te mogen downloaden inmiddels zover in de vaart der volkeren opgestoten dat haar opname binnen de gelederen van het Europese Parlement niet ver meer is.


Het nieuwsagentschap leidt dat af uit een enquête die jongstleden donderdag is gepubliceerd door het in Stockholm gevestigde dagblad Dagens Nyheter. De Piratenpartij is kandidaat voor het EP en uit de enquête blijkt dat 5,1 procent van de ondervraagden op de partij zou stemmen. Als gevolg van de veroordeling, medio april, van vier verantwoordelijken voor The Pirate Bay — een internet ruilbeurs — mag de partij, althans volgens de laatst beschikbaar gekomen gegevens, zich verheugen in een enorme toeloop.

vrijdag 13 maart 2009

Uiterst dwaze censuur door Gemeente Amsterdam

Paranoide reactie van Amsterdam
Een belediging voor de in artikel 7 van de Grondwet gegarandeerde vrijheid van meningsuiting is de verwijdering, in opdracht van de gemeente Amsterdam, uit de abri's van het openbaar vervoer van de hieronder afgedrukte poster, die is geplaatst in opdracht van het publiciteitsbureau JuniorSenior.

In het raster achter de grote zwarte woorden op een gele ondergrond zijn twee blote mensen te zien, en dat is uiteraard een schande, want iedereen weet toch dat bloot vies is en daarom aanstootgevend en eveneens een belediging voor de goede zeden en de openbare orde.
En dat handelen van Amsterdam wordt bekend op een dag dat er een als terreurdreiging ondervonden probleem is geweest waarin diverse grote winkels in één van Amsterdams buitenwijken waren betrokken. Bij onderzoek is echter niets gevonden dat ook maar in de geringste mate op een terreurdaad zou kunnen wijzen.
Om dan toch maar een daad te stellen, heeft men van de zijde van de gemeente Amsterdam kennelijk maar gauw een ander machtswoord gesproken. Ter afleiding van de mislukkingen elders in de stad. Hoe gestoord overheden kunnen reageren, is uit en te na bekend, maar het mooie is dat zo'n instantie ook niet het laatste woord heeft. Deze pijnlijke verrechtsing over de schreef dient dan ook door een hoegere instantie met sancties te worden vergolden.

Reacties
Deze poster is onderdeel van een reclamecampagne voor draadloos internet. Het verantwoordelijke bureau, JuniorSenior reageerde bij monde van Marko van Kampen met de woorden: "het lijkt hier wel Riad." Gelijk heeft die jongen, en het zou, om meer dan één reden, onverstandig zijn om het hierbij te laten. Ten eerste vanwege het principe van de vrije meningsuiting. Ik denk dan ook zeker dat er gemakkelijk een heldere advocate te vinden is die wegen kent om ervoor te zorgen dat de gemeente dit verbod moet intrekken. Van de andere kant moest JuniorSenior toch maar dankbaar wezen voor dit incident, aangezien het hiermee op een opvallende manier in de publiciteit komt. En dat genereert heel wat meer aandacht dan hele pagina's advertenties.
Heren en Jongens, Dames en Meisjes van JuniorSenior, geef met de nodige tamtam de vereiste persconferenties en wijs met alle vingers, inclusief duimen en pinken, beschuldigend in de richting van al die verantwoordelijken bij de gemeente Amsterdam, eis voorts in kort geding opheffing van het verbod met een toewijzing van financiële compensatie voor de geleden schade.
Artikel 7 van onze Grondwet dient kaarsrecht overeind te blijven, nu èn in het uur van onze dood. AMEN

dinsdag 10 maart 2009

Pijnlijke onjuistheden op internetsite Nieuwsbank over Yehudi Menuhin en Wilhelm Furtwängler

Foutieve informatie
Op de internetsite Nieuwsbank staat reeds enige tijd een persbericht over twee keer het herdenkingsconcert dat pianist Jeremy Menuhin in deze maand zal geven naar aanleiding van het feit dat zijn vader — de violist Yehudi Menuhin (geboren 1916) — op 12 maart 1999 is overleden.
In het bericht wordt gesteld dat Menuhin de eerste Joodse musicus was die een 'verzoeningsconcert' in Duitsland heeft gegeven — dat was in 1947. Tot zover klopt het verhaal. Maar dan staat er nog dat dit concert werd gegeven onder leiding van Wilhelm Furtwängler. De werkelijkheid is anders: Sergiu Celibidache leidde dat concert, en in filmportretten van deze musicus, alsook in films over Yehudi Menhin is te zien dat Celibidache — die toen ook de vaste dirigent van de Berliner Philharmoniker was — het bewuste concert heeft geleid.
Het is een volstrekte onmogelijkheid dat Wilhelm Furtwängler dat concert daar, of elders in Duitsland, zou hebben kunnen leiden, aangezien hij direct na de oorlog jarenlang niet heeft mogen optreden vanwege zijn vermeende — en beslist niet waarachtige! — werk voor het nazi-regime.
Furtwängler bleef weliswaar tijdens het nazi-regime in Duitsland werken, maar dat is iets heel anders. Hij heeft er meer dan eens voor gezorgd dat in concentratiekampen geïnterneerde musici daaruit zijn vrijgelaten. Zijn tegenstand jegens Hitler en de tal van aanverwante vertegenwoordigers van het Beest uit de Afgrond had hij onder meer reeds op 10 april 1933 getoond toen hij in de Vossische Zeitung een artikel van een hele pagina liet afdrukken waarin hij zich fel keerde tegen het antisemitisme van Joseph Goebbels. Dat bracht het nazi-regime even in problemen. Furtwängler was internationaal te bekend om hem geruisloos naar een vernietigingskamp af te voeren en daarom werd besloten deze man zoveel mogelijk de voet dwars te zetten.
(Daarover later nog eens meer.)


Hardleers
Hoewel ik verleden week de redactie van Nieuwsbank van deze onjuistheden op de hoogte heb gesteld, heeft men het ten burele niet nodig geacht de feiten te vermelden en blijkt men er de voorkeur aan te geven aperte onjuistheden een langer leven te bieden.
____________
Afbeeldingen
1. Violist Yehudi Menuhin op latere leeftijd.
2. Dirigent Sergiu Celibidache op latere leeftijd.
3. Dirigent Wilhelm Furtwängler, getekend door Emil Orlik (1870-1932).

* * * * *

NB: Op mijn mededelingen verleden week, aan de redactie van Nieuwsbank werd niet gereageerd. Nu ik deze heb laten weten op alle mij beschikbare logs en sites deze desinformatie aan de kaak te stellen, kan men opeens wel reageren. Lisa Mooijman van de redactie van Nieuwsbank schreef onder meer de volgende, redactioneel onmogelijke, want plotsklaps ophoudende, zin:

En dat u, inplaats van contact op te nemen met de schrijver(s) van het bericht, een bedrijf hiermee lastigvalt dat enkel persberichten archiveert en distribueert ten behoeve van veelal journalisten.

Een betere ontmaskering van het eigen onvermogen van de redactie van Nieuwsbank en het willens en wetens laten voortbestaan van kwalijke desinformatie is niet mogelijk. Waartoe dergelijke klakkeloosheid kan leiden, is onder meer gebleken in de periode die in het gewraakte gedeelte van het bericht aan de orde komt.